Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Οι (ανόητοι) υποψήφιοι και τα φυλλάδιά τους

photo: Paleologos Nick / SOOC Οι εκλογές θέλουν τη διαφήμισή τους – βασικά, οι υποψήφιοι βουλευτές. Ο «κανόνας» αναφέρει ότι έχεις πιθανότητες να σε ψηφίσουν μόνο αν έχουν δει τη φάτσα σου...

Πού να την έχουν δει; Λογικά σε κάποιο κανάλι, να κοντράρεσαι με άλλους υποψηφίους κάποιου άλλου κόμματος ή και να τσακώνεσαι μαζί τους – αυτό, προαιρετικά. Δεν μπορείς σε κανάλι; Εφημερίδα-περιοδικό, ραδιοφωνικός σταθμός, site – ειδικά σε αυτό. Και, βέβαια, ο αγώνας κορυφώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – αυτό, υποχρεωτικά. Κάποιοι, μάλιστα, από τους υποψηφίους -που δεν κατέχουν το αντικείμενο- θεωρούν ότι διεισδύουν σε πάρα πολλοί κόσμο -χωρίς κόπο- και ότι τούς βγαίνει και τσάμπα, κιόλας. Ξεχνούν, βέβαια, ότι τα λάθος ποσταρίσματα μπορούν, τελικά, να τους κοστίσουν πολύ ακριβά.

Αυτά πίστευα μέχρι προχθές το απόγευμα, αυτά θεωρούσα ότι αποτελούν τους άγραφους κανόνες βάσει των οποίων θα διεξαχθεί η εκλογική μάχη μέχρι και την 25η Ιανουαρίου – ημέρα των γενεθλίων μου. Τα πλαστικά σημαιάκια (θέλω να) τα έχω ξεχάσει, μου φαίνονται, πια, τόσο μακρινά λες και μιλάμε για αιώνες πίσω ή αναφερόμαστε σε ένα παράλληλο σύμπαν. Θεωρούσα ότι θα έβλεπα και πανό - βλέπεις, ακόμα και οι λινάτσες ασχολούνται με τις εκλογές. Τα πανό, ταυτόχρονα, κουβαλάνε τη μαγεία της αγωνιστικότητας άλλων εποχών, τότε οι ψήφοι κερδίζονταν στον δρόμο. Αυτά που για κάποιον λόγο είχα βγάλει από το μυαλό μου, ήταν τα φυλλάδια των υποψηφίων βουλευτών – είπαμε, μέχρι προχθές το απόγευμα.

Η είσοδος της πολυκατοικίας που μένω ήταν γεμάτη από τέτοια φυλλάδια, με φάτσες υποψηφίων, από διάφορα κόμματα. Τα χρώματα άλλαζαν μόνο και οι γραμματοσειρές. Κατά τα λοιπά, ίσως και τα κείμενα να ήταν ίδια, η γλώσσα αλλάζει, το ζητούμενο παραμένει ίδιο: να τους δώσεις την ψήφο σου κι εκείνοι θα σε σώσουν από βέβαιο ψόφο.
Εμφανίζεται ο άλλος με το μάτι της κουτσομούρας το γυαλιστερό, ενώ στην πραγματικότητα είναι γλαρό, και θέλει να μάθω τα πολιτικά του σχέδια και το πρόγραμμά του, μέσω αυτού του φυλλαδίου. Ναι, μπορεί να άργησε να θυμηθεί ότι υπάρχω, αλλά θα με κάνει να μην τον ξεχάσω με τίποτα. Τα ίδια φυλλάδια -για τα οποία κάποια δέντρα κόπηκαν για να γίνουν, μη μου πεις ότι όλα είναι «οικολογικά»- που βρήκες στην είσοδο της πολυκατοικίας σου, θα τα βρεις και στο γραμματοκιβώτιο, στους υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου σου, μπορεί να σου σταλούν και με προσωπική επιστολή – πού βρήκατε τη διεύθυνσή μου;

Φίλε υποψήφιε, δεν θέλω άλλα φυλλάδιά σου με γενικόλογες, πολιτικίστικες παπάτζες – άλλωστε, είναι λίγο αργά να γνωριστούμε. Θα έπρεπε να με έχεις βρει πολύ πριν από τις εκλογές και να με έχεις πείσει ότι έχεις τον τρόπο να κάνεις τη ζωή μου καλύτερη. Και μπορεί να είσαι ο σωτήρας της πατρίδας μας, αλλά το φυλλάδιό σου θα με κάνει -όχι να σε ψηφίσω- να γεμίσω τον κάδο της ανακύκλωσης. Αυτό, σε αντιδιαστολή με κάποιους άλλους νέους υποψηφίους που έχουν βρει τον τρόπο να γνωρίσουν οι πολίτες την πορεία ή το όραμά τους, χωρίς να πρέπει να τυπώσουν τη φάτσα τους.

Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, το χειρότερο που μπορείς να πάθεις από φυλλάδιο ιλουσταρσιόν υποψηφίου (διπλής ανάγνωσης, παρακαλώ) δεν είναι να το βρεις, απλώς, μπροστά σου: είναι να το πατήσεις, να γλιστρήσεις και να φας τα μούτρα σου. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αγνόησέ το. Να φάει ο ανόητος υποψήφιος τα μούτρα του... 

http://www.protagon.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου